ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΑ, ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ, ΑΞΙΩΜΑΤΑ

1. «Δίκαιος» είναι η ουσία. «Δίκαιος» σε αντιδιαστολή με «άδικος». Μην παγιδεύεσε σε «νόμιμος» και «παράνομος»

2. Για να εξουσιοδοτήσεις έναν αντιπρόσωπο, πρέπει πρώτα εσύ να έχεις την εξουσία αυτή. Δεν μπορούμε ποτέ να δώσουμε κάτι που δεν κατέχουμε εμείς. Δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτα παραπάνω από αυτά που οι ίδιοι κατέχουμε από αυτό που οι ίδιοι είμαστε. Οπότε κάθε φορά που βλέπεις κάποιον να λειτουργεί για λογαριασμό σου θα πρέπει να ξέρεις ότι το ίδιο μπορείς να το κάνεις και εσύ, χωρίς απαραιτήτως να πρέπει να εξουσιοδοτήσεις κάποιον άλλο να το πράξει για εσένα.

3. Σε μια «δημοκρατία» η «πλειοψηφία» δεν εξαρτάται στο «μεγάλο πλήθος». Η πλειοψηφία μπορεί να είναι και η μονάδα. Και αυτή η μονάδα πρέπει από μόνη της να έχει αρκετή εξουσία για να προκαλέσει κάτι.

4. Απότοκος του 3 είναι το ότι καμία κυβέρνηση δεν έχει περισσότερη εξουσία από εσένα. Οι δυνάμεις είναι ίσες. Η μόνη διαφορά είναι ότι η δική σου δύναμη ενυπάρχει σε εσένα, κανείς δεν μπορεί να σου την αφαιρέσει, ενώ η κυβέρνηση αντικαθιστάται. Έτσι , η δική σου δύναμη είναι ανώτερη.

5. «Η αδειοληψία» είναι παιδική συμπεριφορά. Είναι ικεσία και υποταγή σε εξουσία άλλων. Οι ενήλικοι δεν παρακαλάνε για άδεια για να πράξουν νομότυπα ούτε για να δεχθούν την ευθύνη των πράξεων τους. Οτιδήποτε απαιτεί άδεια, πρέπει εξ ορισμού, να είναι νομότυπο, και έτσι δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο ένας ενήλικος να πρέπει να έχει άδεια. Η αίτηση άδειας είναι απαξίωση θεμελιακού δικαιώματος και αντικατάσταση αυτού με ένα ανακλητό προνόμιο.

6. Η εγγραφή σε κάποιο μητρώο μεταφέρει δικαιώματα κτίσης σε αυτόν που δέχεται την εγγραφή. Όταν κάτι αποκτήσει μητρώο τότε δεν σου ανήκει ασχέτως του αν το πληρώνεις. Είσαι απλά ο κάτοχος. Αυτοκίνητα, σπίτια, παιδιά (λαμβάνουν υπηκοότητα με το που γεννιούνται). Τα πάντα.

7. Όταν άρθρα της magna carta (χάρτα των ανθρώπινων δικαιωμάτων) μεταφέρονται σε νόμους , αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι θεμελιώδη δικαιώματα μετατρέπονται σε προνόμια. Αποδυναμώνονται. Σβήνουν.

8. Διαρκώς και πάντα προσφέρονται υπηρεσίες που αφορούν σε κέρδος με την μορφή προνομίων. Μπορείς φυσικά πάντα να αποποιηθείς τέτοιες υπηρεσίες και έτσι να στερηθείς τα αντίστοιχα προνόμια. Είναι επιλογή σου. Αυτή η επιλογή σου ισοδυναμεί με την επιλογή του είτε να διεκδικήσεις τα αναφαίρετα δικαιώματα σου είτε να τα υποβιβάσεις σε προνόμια.

9. Ο νόμος μπορεί να ορίσει ένα νομικό πρόσωπο. Αλλά το νομικό πρόσωπο δεν μπορεί να ορίσει τον νόμο. Συνεπώς, το νομικό πλάσμα που λέγεται «κυβέρνηση» δεν μπορεί να ορίσει τον νόμο. Είναι στην ουσία περιορισμένο από τον νόμο αφού αυτός ορίζει την ύπαρξη του. Το κοινοβούλιο είναι επίσης ένα νομικό πλάσμα. Το σύνταγμα που κατασκευάζεται από το κοινοβούλιο δεν είναι ο νόμος. Είναι «θεσμοθετημένοι κανόνες της κοινωνίας» και έτσι αφορούν μόνο τα μέλη της κοινωνίας αυτής. Αν φύγεις από μια κοινωνία και γίνεις μέλος μιας άλλης υποχρεούσαι να υπηρετήσεις άλλους νόμους. Το σύνταγμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από τους κανόνες συμβολαίου της εταιρίας «Ελληνικό Κράτος», «Βρετανικό Κράτος», «Κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών», «Κοινοπραξία κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης». (δες παρακάτω στο «κοινωνία»)

10. Μόνο ο άνθρωπος, σάρκα και αίμα και ζωντανή ψυχή, μόνο αυτός έχει Νου. Μόνο αυτός που έχει Νου είναι σε θέση να μηχανευτεί την απαίτηση. Τα νομικά πλάσματα δεν έχουν ψυχή ούτε δικό τους, απτό, Νου. Δεν είναι λοιπόν σε θέση βάσει του νόμου να απαιτήσουν.

11. Όπως θα αποδειχθεί και στην συνέχεια, καθώς το σώμα των ενόρκων σε ένα δικαστήριο de facto καθορίζεται και αποκτά ουσία από δήθεν νόμιμα συντάγματα, κανένα δικαστήριοde facto δεν έχει στην πράξη καμία απολύτως δύναμη πάνω σου, πάνω σε ένα πραγματικό ον. Το δικαστήριο de jure είναι το μόνο δικαστήριο στο οποίο μπορεί να σε στείλει ο νόμος, και τέτοια δικαστήρια δεν υπάρχουν.

12. ΕΣΥ, και οι συμπατριώτες σου αποτελείτε ολοκληρωτικά και απόλυτα τον «πλούτο» της χώρας σου. Οι φυσικές πυγές μπορεί να είναι ενεργητικό αλλά χωρίς εσάς είναι άχρηστα. Ένα χωράφι πρέπει να σκαφτεί και να φυτευτεί για να μας δώσει πατάτες. Και όταν τις δώσει θα πρέπει να ξεθαφτούν, να συσκευαστούν και να μεταφερθούν για να μπορέσουν να προσφέρουν την ουσία τους ως τροφή. Χωρίς την ύπαρξη, την δική σου και των ανθρώπων σου τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί, και η «πατρίδα» σου δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ατέλειωτο χωράφι.

13. Η κοινωνία δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συγκέντρωση ομοϊδεατών ψυχών αφού ορίζεται ως ένα πλήθος ανθρώπων που συνεργάζονται με κοινή πεποίθηση για την επίτευξη κοινών στόχων. Η κοινωνία φτιάχνει τους κανόνες της και τα μέλη της έχουν καθήκον να τους ακολουθούν. Διαφορετικές κοινωνίες υπάρχουν και έχουν τους δικούς τους ξεχωριστούς κανόνες. Ένας τρόπος να κάνεις ένα de facto δικαστήριο να τα χάσει είναι να αιτηθείς συμμετοχή σε μια άλλη κοινωνία. Μια κοινωνία που δέχεται μόνο τους κοινούς νόμους. Η κοινωνία που αποκαλείται «Παγκόσμια κοινωνία ελευθέρων ανθρώπων» ( World Freeman Society) φτιάχτηκε για αυτό ακριβώς το σκοπό.

14. Συμβολαιογραφική υποχρέωση. Για να είναι ένα συμβόλαιο νομότυπο, συμπεριλαμβανομένου του συμβολαίου ανάμεσα σε εσένα ως ενάγων ή εναγόμενο σε ένα Δικαστήριο de facto, θα πρέπει να ισχύουν τα εξής:

Α) Πλήρης γνωστοποίηση και των δύο μερών. Κανένα μέρος δεν επιτρέπεται να ισχυριστεί ότι κάτι ήταν «εννοούμενο». Όλα τα στοιχεία πρέπει σαφώς να καθορίζονται εντός του συμβολαίου.

Β) Η αποζημίωση που προσφέρεται και από τα δύο μέρη, που αποτελεί και το αντικείμενο της ανταλλαγής, πρέπει να είναι είτε χρήματα είτε κάποιο αντικείμενο αξίας. Και τα δύο μέρη θα πρέπει να αποδέχονται ότι οι αποζημιώσεις είναι ισάξιες.

Γ) Νομότυποι όροι και συνθήκες. Του συμβολαίου που και τα δύο μέρη αποδέχονται.

Δ) «Υγρή» υπογραφή και από τα δύο μέρη, ήτοι υπογραφή από ανθρώπινα χέρια.

Παρόλο που οι εταιρίες και οι αξιωματούχοι λειτουργούν σαν να υπάρχει ένα νομότυπο συμβόλαιο, 99 στις 100 περιπτώσεις αυτοί οι κανόνες δεν έχουν ακολουθηθεί. Αν σταθείς σε αυτούς τους 4 κανόνες και απαιτήσεις αποδείξεις είναι πολύ εύκολο να οδηγήσεις σε αδιέξοδο κάθε κίνηση που έχει γίνει εναντίων σου.

15. Αποδοχή καταβολής αντιτίμου. Απότοκος του 14 είναι ότι κάθε απαίτηση καταβολής αντιτίμου, ως αποτέλεσμα δικαστικής κίνησης εναντίον σου, μπορεί να διακοπεί από μια «υπό συνθήκη συμφωνία καταβολής του απαιτούμενου αντιτίμου», που θα αφορά στην απόδειξη ότι οι 4 κανόνες έχουν τηρηθεί. (Βεβαιωθείτε ότι η επιστολή που θα στείλετε θα έχει τίτλο «σημείωμα αποδοχής υπό όρων», ότι κάπου θα αναφέρεται το «άνευ προκατάληψης» και ότι θα σταλθεί με ταχυδρομείο). Σε σχεδόν όλες τις περιπτώσεις δεν είναι δυνατόν να αποδειχθεί η τήρηση των κανόνων αυτών, αφού ποτέ δεν τηρούνται. Με την αποδοχή όμως καταβολής του αντιτίμου αρνείστε την διαμάχη. Έτσι μια δικαστική διαμάχη δεν είναι εφικτή αφού δεν υπάρχει διαμάχη. Αν παραλάβετε μια κλήτευση, μπορείτε να απαντήσετε με ένα αντίγραφο της «υπό όρων αποδοχής καταβολής του αντιτίμου». Το δικαστήριο θα αποφανθεί ότι κάθε περεταίρω πράξη είναι άσκοπη, αφού δεν υπάρχει κάποια διαμάχη. (Υπάρχει μάλιστα πιθανότητα ο αιτών την προσφυγή σε δικαστήριο να θεωρηθεί προσβλητικός για το θεσμός της δικαιοσύνης). (βλ το 16)

16. «Νιώθω ένοχος γιατί χρωστάω χρήματα». ΟΧΙ δεν χρωστάς απολύτως τίποτα. Όταν παίρνεις ένα δάνειο, δανείζεσαι από μια τράπεζα κάτι που είναι ήδη δικό σου. Εσύ δημιούργησες τα χρήματα αυτά όταν υπέγραψες την δανειακή σύμβαση. Κάνοντας αυτό ΕΣΥ έδωσες σε ΑΥΤΟΥΣ το υπο διαπραγμάτευση αντικείμενο που λέγεται «χρήματα». Ρευστοποιούν αυτό και μετά σου το δανείζουν. Οπότε δεν τους χρωστάς τίποτα απολύτως. Αυτοί χρωστάνε σε εσένα, το λιγότερο μια απολογία, που χρησιμοποιούν αυτό το μυστικό εις βάρους σου και που σε κυνηγάνε σαν κλέφτη για κάτι που εσύ τους έδωσες.

Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαν να το είχαν σκάσει με τα χρήματα σου. Ο λόγος που δεν το κάνουν είναι γιατί είναι άπληστοι. Ξέρουν ότι μπορούν να σε κάνουν να τους τα δώσεις πάλι πίσω μαζί και με τόκο. Έτσι παρόλο που έχουν πληρωθεί ήδη όταν ρευστοποιήσαν την διανειακή σου αίτηση, παίρνουν το ρίσκο να σου τα προσφέρουν και αναμένουν να τα πάρουν πίσω διπλάσια πλέον και περισσότερο μέσω του «τόκου».

«Μα είναι δυνατόν αυτά να είναι αλήθεια?». Είναι. Είναι επειδή οι τράπεζες δεν επιτρέπεται βάσει του νόμου να δανείσουν χρήματα που έχουν κατατεθεί σε αυτές. Εταιρίες που ασχολούνται αποκλειστικά με δάνεια και πιστώσεις δεν προσφέρουν υπηρεσίες καταθέσεων. Δεν έχουν καταθέσεις! Πως το κάνουν λοιπόν?

17. Ευθύνη και Αρχή. Μπορείτε να εξουσιοδοτήσετε την εξουσία αλλά την ευθύνη μπορείτε μόνο να την μοιραστείτε. Με άλλα λόγια μπορείτε να εξουσιοδοτήσετε κάποιον να κάνει κάτι αλλά δεν του μεταβιβάζετε έτσι και την ευθύνη. Είσαι και εσύ υπεύθυνος για ότι γίνει. Αν για παράδειγμα, ένας αστυνομικός εκτελέσει μια εντολή ανώτερου του, για ότι αποτέλεσμα φέρει αυτή η πράξη, ευθύνονται όλοι στην σειρά της γραμμής της εντολής, και αυτό βάσει του νόμου.

(αυτό έγινε και στις δίκες της Νυρεμβέργης)

Έτσι είναι σημαντικό να ξέρεις ότι όταν μεταβιβάζεις την εξουσία σε κάποιον τρίτο της επιλογή σου το κάνεις με την πεποίθηση ότι θα επιφέρει το αναμενόμενο αποτέλεσμα χωρίς πισωγυρίσματα. Το ποιον θα επιλέξεις είναι δική σου επιλογή και εσύ συνεχίζεις να είσαι υπεύθυνος.

(Αυτό φυσικά δεν λήφθηκε υπό όψη, κατά την διάρκεια των δικών De Menezes, που αφορούσαν την εν ψυχρώ δολοφονία του αθώου Πορτογάλου στις 22 Ιουλίου 2005 στο Λονδίνο από αστυνομικές δυνάμεις που τον θεώρησαν τρομοκράτη. Επίσης δεν λήφθηκε υπό όψη και η προφανής παρανομία του Νόμου. Αν είχαν αυτά ληφθεί υπό όψη, μεγάλο μέρος του προσωπικού του αστυνομικού σώματος αλλά και γραμματείς και υπουργοί, θα είχαν καταλήξει πίσω από της φυλακής τα σίδερα. Αυτό που καλείται «νομικό επάγγελμα» έκανε και πάλι την δουλειά του, ως συνήθως. Μια χρυσή ευκαιρία έπεσε στον κάδο της ιστορίας ένεκα της γελοίας αερολογίας. Το αστυνομικό σώμα δικάστηκε στα νομικά πλαίσια του νόμου περί «Πράξεων ασφάλειας και υγιεινής», και όχι από τον Κοινό Νόμο. Απόλυτος παραλογισμός. Κανείς δεν καταδικάστηκε).